Leseprobe:

Όταν ξυπνήσαμε την άλλη μέρα το πρωί οι ηλιαχτίδες του ήλιου περνούσαν μέσα από το παράθυρο και φώτιζαν την καμπίνα.

Η θάλασσα ήταν πάλι ήρεμη και φαινόταν πως το σκάφος είχε παραμείνει άθικτο μετά την καταιγίδα.

Πήγαμε στο κατάστρωμα και υψώσαμε τα πανιά, τα οποία δεν είχαν πάθει ζημιά .

Ο Άρης κοίταξε την πυξίδα και άπλωσε τον χάρτη της Μεσογείου στο κατάστρωμα.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, είμαστε 40 έως 60 ναυτικά μίλια ανατολικά ή νότιο-ανατολικά της Κρήτης.

Οι δυο μας μελετούσαμε τον χάρτη όταν ξαφνικά φώναξε η ξαδέλφη μου χαρούμενη:

«Βλέπω στεριά! Βλέπω ένα νησί στον ορίζοντα!»

Ο Άρης πήρε τα κιάλια και κοίταξε προς την κατεύθυνση όπου η αδελφή του είχε διακρίνει τη στεριά.

Κοίταξε πρώτα στον χάρτη, μετά την πυξίδα και είπε:

«Αυτό δεν μπορεί. Δεν υπάρχει!. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, δεν υπάρχει νησί σε αυτό το σημείο. Τουλάχιστον, αυτό το νησί δεν είναι πουθενά σημειωμένο στο χάρτη.»